13 Januari 2011, Deze dag besloten ze het sterrenbeeld systeem aan te passen. Een 13e sterrenbeeld word er bij opgenomen. Ophiuchus (Slangendraager) Word deze nieuwe sterrenbeeld genoemd. Dit verandert natuurlijk de volgorde en de data van andere sterrenbeelden. En ik blijk dus geen boogschutter te zijn, maar een Slangendrager.
Nou ben ik niet iemand die veel waarde hecht aan astrologie, het is in mijn ogen voornamelijk onzin en goedkoop vermaak. Maar waarom voel ik dan toch alsof ik iets kwijt ben. Het is niet dat mijn nieuwe oficieele sterrenbeeld zo slecht is. Om wikipedia te citeren: "It is associated with ancient goddesses with a snake in each hand and represents healing, medicine and enlightenment. It is associated with the galactic center and the black hole." Ophiuchus klinkt dus zo slecht nog niet, en zelf zie ik verlichting ook als één van mijn levens doelen.
Maar toch voel ik me er niet goed bij niet meer een boogschutter te zijn. Zelfs al geloof ik de spirituele mumbo jumbo niet, ik identificeerde me wel met het symbool, het staat zelfs op mijn geboorte tegel. Ik zie mezelf ook als een goed schutter, als ik ooit het leger in zou gaan, dan zou ik sluipschutter worden, dat weet ik. Ook dat heb ik altijd gelinkt aan boogschutter. Ik was, en ik ben een boogschutter. Het is een symbool dat staat voor mijn geschiedenis, en nog meer voor mijn geboorte. En nu word me verteld, dat het symbool dat tegelijk niks en zoveel betekend, ineens niet klopt. Dat ik niet ben wie ik dacht te zijn? Dat is onzin natuurlijk, ik ben nog steeds Haje, ik ben nog steeds mezelf. Dus je zou eerder kunnen zeggen dat er een stukje geschiedenis mis. Een hoofdstuk uit het boek dat mijn leven is, die niet klopt. Een gevoel van gemis.
Maar uiteindelijk, maakt het niet uit. De wereld draait gewoon verder. Het leven is er niet anders om. Ik neem gewoon de herinneringen die ik heb als boogschutter met me mee voor wat ze zijn. Een stukje identiteit. En kijk of ik uit dit nieuwe nutteloze stukje identiteit wat kan leren. Maar hoe ik er ook mee omga, ik zie dit toch, alsof ik afscheid moet nemen van een oude vriend, een strijdmakker.
Nou ben ik niet iemand die veel waarde hecht aan astrologie, het is in mijn ogen voornamelijk onzin en goedkoop vermaak. Maar waarom voel ik dan toch alsof ik iets kwijt ben. Het is niet dat mijn nieuwe oficieele sterrenbeeld zo slecht is. Om wikipedia te citeren: "It is associated with ancient goddesses with a snake in each hand and represents healing, medicine and enlightenment. It is associated with the galactic center and the black hole." Ophiuchus klinkt dus zo slecht nog niet, en zelf zie ik verlichting ook als één van mijn levens doelen.
Maar toch voel ik me er niet goed bij niet meer een boogschutter te zijn. Zelfs al geloof ik de spirituele mumbo jumbo niet, ik identificeerde me wel met het symbool, het staat zelfs op mijn geboorte tegel. Ik zie mezelf ook als een goed schutter, als ik ooit het leger in zou gaan, dan zou ik sluipschutter worden, dat weet ik. Ook dat heb ik altijd gelinkt aan boogschutter. Ik was, en ik ben een boogschutter. Het is een symbool dat staat voor mijn geschiedenis, en nog meer voor mijn geboorte. En nu word me verteld, dat het symbool dat tegelijk niks en zoveel betekend, ineens niet klopt. Dat ik niet ben wie ik dacht te zijn? Dat is onzin natuurlijk, ik ben nog steeds Haje, ik ben nog steeds mezelf. Dus je zou eerder kunnen zeggen dat er een stukje geschiedenis mis. Een hoofdstuk uit het boek dat mijn leven is, die niet klopt. Een gevoel van gemis.
Maar uiteindelijk, maakt het niet uit. De wereld draait gewoon verder. Het leven is er niet anders om. Ik neem gewoon de herinneringen die ik heb als boogschutter met me mee voor wat ze zijn. Een stukje identiteit. En kijk of ik uit dit nieuwe nutteloze stukje identiteit wat kan leren. Maar hoe ik er ook mee omga, ik zie dit toch, alsof ik afscheid moet nemen van een oude vriend, een strijdmakker.
